9. Zondag 29 mei 2022: van Saint-Chély d’Aubrac naar Espalion

Zondag 29 mei 2022: van Saint Chély d’Aubrac naar Espalion

Zwaarte: +++   Schoonheid: *****  Afstand: 26 km Weer: zonnig, strak blauw, 27 graden

        Afscheid van het plateau, een gedraaide spits en een hoofd

De dag begon al mooi met een groene specht bij ons huisje en een muisje dat met gevaar voor eigen leven de weg overstak. Gehaald! 

Om 9.00 uur start ik in Saint-Chély en de route loopt richting een oude brug over de Boralde. Er staat een mooi oud pelgrimskruis op.

Over deze oude Pont des Pélérins verlaat ik dit vriendelijke stadje. Vanaf het kerkhof op de tegenover gelegen berg hebben de overledenen uitzicht op hun dierbaren en vice versa. Eigenlijk wel een mooie gedachte. 

Vandaag is het definitieve afscheid van het plateau d’Aubrac, maar het frisse groen en de heuvels die het dal van de Lot aankondigen maken alles goed. Een heel nieuwe belevenis wacht me.

De eerste kilometers zijn gelijk al prachtig. De zon komt op en de natuur schittert in het zonlicht. Ik loop langs weiden en door leuke kleine dorpjes en gehuchtjes. Een paar keer moet ik even wachten op overstekende koeien, wanneer een boer zijn dieren van de stal naar de weide brengt. De koeien lopen rustig en gedwee het pad dat ze behoren te lopen. Mijn pad wordt ondertussen steeds smaller en steiler.

Gisteren al 500 hoogtemeters ingeleverd, vandaag komen daar nog eens 500 bij. Het pad, door een enorm beukenbos daalt spectaculair snel, afgewisseld met vinnige klimmetjes. Het is het licht heuvelende Rouergueland.

Naar het dal van de Lot en Saint-Côme-d’Olt is het een kwestie van 16 km lang gewoon doorlopen met niets anders onderweg dan een enkel klein gehucht met erg veel mooie huizen. Het oogt hier welvarend.

Als je stilstaat is het eerst helemaal stil. Daarna komen de geluiden van vogels: de koekoek, de merel, de specht en daarbij het geklingel van koeienbellen, heel veel koeienbellen. Kortom, er komt van alles binnen in deze stilte…. 

Onderweg is er alleen in l’Estrade een bescheiden onbemand pelgrimscafé in een oud bakovengebouw, er is water van de tap, maar er staan ook kannen met koffie en thee. Je kunt er even lekker bij gaan zitten op echte krukjes en banken, wat toch een stuk prettiger zit dan harde boomstronken en spitse keien. Daarna, ongeveer 3 km voor Saint-Côme, is er toch nóg een café met kleine gerechten en dranken.

Saint-Côme-d’Olt is een oude gefortificeerde stad langs de rivier de Lot. Olt is trouwens het Occitaanse woord voor Lot. Het Occitane wordt in het zuiden van Frankrijk gesproken en het is volledig onverstaanbaar; opvallend genoeg ook voor de gemiddelde Fransman of -vrouw. 

Het plaatsje brengt je zeker zes eeuwen terug in de tijd. Je kunt hier wel blijven fotograferen! Met een ouderwetse analoge camera, was het een dure grap aan rolletjes geworden!

De stad is geclassificeerd als één van de mooiste plaatsjes van Frankrijk en valt vooral op door de vreemde, gedraaide kerktorenspits. Zo gebouwd als architectonische prestatie, maar boze tongen beweren dat het is gekomen door het verkeerd drogen van het houten frame... 

Er bestaan een stuk of 100 van die gedraaide torens in Europa, waarvan zeker 65 in Frankrijk.

Als je het dorp binnenkomt, draait de route naar links en gaat richting de kerk. In plaats van de route te volgen, sla ik rechtsaf en loop een blok verder om de Chapelle des Pénitents (Rue des Pénitents) te vinden. Dit was ooit de kapel van de boetelingen en een hospice voor pelgrims.

Deze prachtige twaalfde-eeuwse kerk heeft meer dan 800 jaar als gebedsplaats gediend en is nu een historisch monument. Sinds 1930 wordt het gebruikt als bioscoop (paar keer per jaar) en gemeenschapszaal. Nu hangt er iets over timpanen van kerken. 

De beklimming van de eerste van de twee heuvels wordt beloond met een prachtig uitzicht richting Saint-Côme-d'Olt. Nadat ik ben afgedaald door een in onbruik geraakte steengroeve, krijg ik een spectaculair uitzicht over Espalion.

Zicht op Espalion vanaf La Vierge op de GR65 

Gisteren gedichten langs de route, vandaag een brokje humor in het bos.

Dan komen langs de Lot de laatste loodjes. Een mooi stuk met kastanjebomen waar doorheen de Lot te zien en te horen is. Alleen al het kabbelen van het water werk verkoelend. Het is 27 graden. Ik krijg nog even een pittige klim met een grandioos uitzicht op Espalion met het oude paleis en de mooie Pont Vieux. 

Net voor Espalion kom ik bij de kerk van Saint-Perse, ooit de eerste parochiekerk van Espalion. Het is een indrukwekkend mooie kerk, met uitzonderlijke architectonische verrassingen. En het plafond is versierd met werkelijk prachtige fresco’s. Volgens de legende is de heilige Hilarian hier in de buurt onthoofd door de Saracenen en heeft hij daarna zijn in de bron schoongespoelde hoofd nog naar zijn moeder gebracht… Hoe haalde hij het in zijn hoofd?!

Op de oude brug kan ik goed de huizen bewonderen waar vroeger de leerlooiers woonden en werkten (en de rivier lieten stinken…).

De enige reden waarom Espalion niet op de lijst van de mooiste dorpen van Frankrijk staat, is het inwonertal van meer dan 4.000 mensen, want qua sfeer verdient het deze roem zeker!

Wat een changement de décor vandaag, het was compleet anders. Weer heel mooi, maar heel anders mooi!. Ik denk dat deze etappe ex aequo met die van gisteren staat. Hij was alleen veel langer… En met een gemiddelde van 3 km per uur, was ik dus wel even bezig.

Ik vind de auto gemakkelijk en rij naar het huisje waar Frans al veel eerder met de fiets aankwam.