Dag 2: Hoe DMT veranderde in Krijtlandpad

Dag 2: Hoe de DMT veranderde in het Krijtlandpad

Met al die voor vandaag verwachte neerslag zag ik de pratsj op de route op voorhand als overweldigend en onoverkomelijk. Ik hoorde van drie mede-wandelaars die gisteren een station eerder waren begonnen en aan het eind dus nóg meer water over zich heen hadden gekregen dan ik, dat het een vreselijke glibberboel was geweest.

Het stuk door het aardappelveld (zie mijn verslag van gisteren) liepen zij in de regen… ze hebben de te ver naar buiten ploegende boer flink vervloekt! En begrijpelijk, want ik vond het in droge toestand (bijna een halve kilometer!) al een heel geploeter. 
 

Dus, na rijp overleg met mezelf besloot ik vandaag de Krijtlandroute te nemen. En wel om meerdere redenen:

1. Hij gaat nog steeds door het mooie heuvellandschap van Zuid Limburg;

2. Iets meer grindpaden en landweggetjes, dus stevigere ondergrond;

3. De steile bergen worden vermeden en daarmee ook akelige glibberpartijen;

4. Hij is zo’n 5 km korter dan de DMT-route, altijd prettig op een regenachtige dag;

5. De route is bewegwijzerd (i.t.t. de DMT) en dat scheelt aanzienlijk in gehannes in de regen met mijn mobieltje waarop de DMT-route staat;

6. Het DMT-boekje van Annemarie kan dan ook in de rugzak blijven en wordt dus niet nat en lelijk.

Kortom: na het ontbijt en toch nog een kopje uitstel-koffie, liep ik door de regen het startpunt van de Krijtlandroute te zoeken. Ik verwachtte niet dat ik over vakantiepark Hoog Vaals zou moeten lopen, lette dus niet goed op en liep er volledig aan voorbij. Maar teruggekomen op de route wandelde ik over een - zelfs in de regen - heel mooi park met prachtige huisjes met dito uitzichten en veel jonge stellen en gezinnen met kinderen, allemaal op zoek naar de juiste invulling van deze prutdag…

Na het toeristische Vaals is dit de route van de beken: Zieversbeek, Hermansbeek, Harleserbeek, Mechelderbeek en Lombergbeek. Hier wordt duidelijk het water van het heuvelland afgevoerd, het stroomt overal en dus ook op de wandelpaadjes. Door de weilanden is het flink soppen en als ik een pad of weggetje naar beneden loop, loopt het water met me mee en in een hoger tempo dan ik!

Ook op het Krijtlandpad kan het glad zijn. Het is bij vlagen bijna eng glad. Een paar keer blijf ik nog maar nèt overeind! Pffff…. En op een weg met modderwater en bij een aankomende auto stop ik even en merk dat de auto dat ook doet! Ze hebben duidelijk ervaring! Ze kennen hun verraderlijk gladde löss.

Bij Vijlen kom ik langs een oude waterpomp uit 1928, de voorloper van de waterleiding. Heel bijzonder!

Bij Harles is een bushalte waarbij ik in een hoekje nog redelijk droog kan zitten en even iets kan eten.

Net hiervoor zag ik deze witte schuur met op de achtergrond die mooie dampen die tussen de bomen opstijgen.

Het prachtige dal van de Mechelderbeek tussen Vijlen en Mechelen is een aaneenschakeling van hooilandjes, bosjes, heggen en knotbomen. Echt heel fraai! En ik draaide door meerdere stiegelkes.

Net onder Vijlen wandel ik over een bruggetje over de Mechelderbeek. Naast het bruggetje rijdt de boer met zijn trekker door het water. Een dergelijke ondiepe, doorwaadbare plaats in een rivier heet een voorde (wist ik niet hoor, maar hier ter plekke geleerd). Tegenwoordig zijn er eigenlijk alleen in het Mergelland nog voorden als zodanig in gebruik. Amersfoort en Coevorden verwijzen nog naar die voorden.

In Holset kom ik langs cafë ‘t Klükske en verheug me op een lekkere kop koffie. Maar ze zijn dicht op donderdag en vrijdag! Wat een pech.

Holset is bekend door zijn intiem en romantisch kerkje (foto van internet), waar de Heilige Genoveva wordt aangeroepen tegen oogziekten.

Duizenden pelgrims, vooral uit de regio Aken, bezoeken het kerkje jaarlijks. Er schijnen wonderbaarlijke genezingen geregistreerd te staan.

Buiten Holset loop ik langs een kruis met het opschrift ‘Pelgrimsweg naar Santiago’. Ook hier komen duizenden pelgrims per jaar langs vanwege de Lourdesgrot. Vandaag zie ik er niet één!

Überhaupt kom ik niemand tegen vandaag en ik geef de binnenblijvers geen ongelijk. Twee keer zie ik iemand die zijn hond uitlaat, maar pas in Nijswiller (waar ik eindelijk koffie vind) en daarna in Gulpen zie ik wat mensen.

Men zegt wel eens dat er geen slecht weer bestaat alleen slechte regenkleding. Daar ben ik het wel mee eens, maar aan het eind van deze dag was mijn regenkleding nog steeds prima, alleen mijn humeur toch wat doorweekt aan het raken. 

Tijdens het laatste stuk regende het zo heftig dat ik geen foto’s kon of zelfs maar wilde maken. Ik was het zat aan het worden en verlangde naar droog, warm en lekker binnen zijn.

Maar inderdaad, met de juiste regenkleding kom je een heel eind. Ik zelfs tot in Gulpen na 17,1 km! 🤣