DMT, dag 1 van 4

DMT 19-22 oktober 2023

In slechts een paar jaar is de Dutch Mountain Trail (DMT) populair geworden bij liefhebbers van een pittige uitdaging, van bergwandelingen. Tussen het mijngebied bij Kerkrade en de provinciehoofdstad Maastricht ligt alles wat Zuid-Limburg en de Belgische Voerstreek zo bijzonder maakt: ‘bergen’, prachtige vergezichten, stiegelkes (draaihekjes), holle wegen, heel veel Mariakapelletjes en na afloop een kop koffie met een punt vlaai.

Om in Nederland meer dan alleen maar vlak te lopen, zul je dus echt naar het smalste stukje Nederland moeten. Daar moet het grootste deel van Nederland dan echter wel wat voor overhebben en dus zat ik al om 6.27 uur in de trein van Alkmaar naar Eygelshoven (tussen Heerlen en Kerkrade), want daar start de Dutch Mountain Trail (DMT). 

Bij de overstap in Heerlen ontmoet ik twee jonge mannen uit Den Haag en die lopen vandaag niet verder dan Kerkrade (12 km). Na zo’n lange treinreis en met die aangekondigde plensbuien voor vanmiddag vinden ze dat ver genoeg. Ik besluit nu definitief tot Kerkrade door te treinen en daar pas te starten. (Was me overigens al geadviseerd door ervaren wandelaars op de DMT.)  

Om 10 uur sta ik in een flauw zonnetje, maar droog, op het station van Kerkrade en vind al snel de route. Na een halve kilometer heb ik de natuur helemaal voor mezelf. Het is hier schitterend.

Lopend langs de Amstelerbeek kom ik ongemerkt in Duitsland en loop dan langs de Amstelbach. 

Na Forsterheide (met meerdere kapelletjes) wandel ik rustig een ‘berg’ op en kom langs de Siegfriedlinie.

Er liggen overal piramidevormige stenen, in verschillende maten en opstellingen. Ze hebben wel wat weg van grote Toblerone-blokken. Dankzij deze verdedigingslinie uit de jaren ‘30, maakte Hitler zich lange tijd geen zorgen over aanvallen vanuit het westen, waardoor hij zich op het oosten en Rusland kon focussen.    

Ik loop ongeveer een halve kilometer door een net geploegd aardappelveld - de boer heeft het pad bijna over de hele lengte meegeploegd! Gelukkig is het droog en valt het dus mee met de schade. Aan het eind word ik nog beloond met een mooi uitzicht op Bocholtz.

Wanneer ik weer bijna Nederland “binnenwandel” begint het flink te regenen. Een donkerblauwe lucht komt steeds dichterbij. Af en toe schijnt de zon ertussendoor en ook verschijnt er een regenboog boven de koeien in de weide. De picknicktafel voor geiten zorgt voor een bijzonder plaatje.

in een grote schuur staat een groepje vrienden appelcider te maken. Ik mag de drank even testen. Lekker!

Wanneer ik Orsbach bereik valt werkelijk alles uit de hemel. Gelukkig ben ik net bij het eerste en enige café van de hele dag: Belle Vue en ik schuil er met koffie en taart, het kan slechter! Zelfs door de regensluiers heen kan ik zien waarom het café deze naam heeft. Werkelijk een Grandioos uitzicht!

De mensen lijken me hier erg vriendelijk; niet alleen als ik ze de weg vraag, maar ook door de nanier waarop ze je vragen om 30 km/h te rijden.

Helaas echter ook dit even later langs de weg:

Zoals het boekje al had aangekondigd: onverhard betekent in zuid Limburg: oneffen keienpaden en onvervalste pratsj: al bij een licht buitje prak je de ondergrond al wandelend tot drab, blubber, smurrie, modder, kortom pratsj. 

Foto is vóór de bui genomen…

Op advies van de uitbaters laat ik vanwege de pratsj de route door het bos en over de Schneeberg voor wat het is en loop langs de weg naar Vaals.

Dat is ook een mooie route, maar hier word ik alleen maar nat en kom nu gelukkig niet onder de modder aan bij mijn hotel.
Na een lekkere douche ben ik Grieks gaan eten  in het bijbehorende restaurant. Prima!

Voor morgen ziet het er bar en boos uit, maar dat bekijk ik morgen dan wel nader. Voorlopig staat de teller na vandaag op 19,3 km en mijn schoenen zijn morgen echt wel droog!