Van Grave naar Bergharen 24-10-2021

De ochtendstond heeft goud in de mond, dus starten we hier in het klooster om 7.30 uur met een meditatie. Om 8 uur is het ontbijt en aan ‘onze’ tafel (van Jan, Susan en mij) schuift een oudere man aan, die tot 5 jaar terug hier twintig jaar vrijwilligerswerk in de enorme tuin heeft verricht.
Als ik voor vertrek nog even een kijkje neem in de tuin, komt hij eraan en vraagt of hij me mag rondleiden. “Heel aardig, maar niet te lang, want ik heb een lange dag voor de boeg!”
Om goed half tien ga ik dan eindelijk op pad, maar heb toen wel van de mooiste kant het klooster kunnen fotograferen. 
 

De tuin wordt al jarenlang door trouwe vrijwilligers onderhouden. Zij doen dit vanuit liefde voor de natuur, verbondenheid en vanuit gezamenlijke franciscaanse idealen. 

Ook heb ik het pesthuisje gezien, waar de monniken ooit de lijders aan de pest verzorgden.

het is al heerlijk weer en het wordt een prachtige dag. 

Langzaam baan ik me een weg over diverse dijkjes en kom daarbij o.a. door de Keentse uiterwaarden. Een bord waarschuwt voor de loslopende runderen die je hier kunt tegenkomen. Daar hoef ik  echter niet bang voor te zijn weet ik uit ervaring  En die 25 meter kunnen vandaag goed aangehouden worden! 

Ik laat het dorp Ravenstein letterLijk en figuurlijk links liggen en omdat in de winter het voetveer niet vaart, loop ik over de snelwegbrug naar de andere kant van de Maas waar mij wederom zonovergoten dijkjes wachten. Wat een prachtige wandeldag! En wat zal het hier in de zomer afzien zijn! Totaal geen schaduw…

ik kom nog langs een oorlogsmonument van het stil gevallen klokje van een piloot. Het leuke gezicht van de jonge man kijkt me aan. Zo zonde van dit verloren gegane leven!.

De volgende  kilometers van de route van vandaag gaan weer door een stukje bos. Ik stop nog even op het terras van de Leurse Hof voor koffie en versterkt ga ik weer verder. Van al te lang rusten word je moe! En ik krijg toch al sterk het idee dat niet alleen de kilometers, maar ook de jaren gaan tellen! 🤣

Had ik al gezegd hoe mooi de route is? En elk stuk is weer anders mooi. En dat op loopafstand van elkaar…!! 😂😂😂

ik vind een leuk picnicplekje 

en loop even later langs de Hernense molen in het Hernensche bos. Hier zijn opvallend veel zondagwandelaars.

Het kasteel en landgoed van Hernen

Langs de kerk kom ik Hernen binnen om daarna de oprijlaan van het kasteel op te lopen. Kasteel Hernen werd nooit verwoest of belegerd en is niet verbouwd of gemoderniseerd. Daardoor krijg je er een goede indruk hoe een middeleeuws kasteel er uitzag. Ooit werden hier delen van de serie Floris opgenomen.

Het kasteel bezoeken is mogelijk, maar daar heb  ik geen puf voor. Geeft niks, want van buiten ziet het er ook al heel mooi uit!

Eindelijk staat Bergharen op de bordjes; daar slaap ik vanavond.

Via de velden loop ik erheen en loop al vrij snel natuurgebied 't Elzend in. Landgoed 't Elzend was tot voor kort nog een boerenbedrijf en bestaat nu uit een bos, een landhuis en natuurterrein. Mooi om te zien hoe dit soort gebieden langzaam aan terug gegeven worden aan de natuur. Op het bord bij de ingang kun je lezen dat hier dassen leven. 
Het adres van vanavond ligt voorbij Bergharen, maar wel pal aan de route. Het is een boshut, met zelfs een douche, een magnetron en een klein kacheltje. Ik word bij de gastvrouw en gastheer uitgenodigd en krijg echt een heerlijke vegetarische maaltijd voorgeschoteld. Tot half negen zitten we geanimeerd te praten!

Maar ik stap toch op tijd op, want ik moet nog douchen en dit verslag schrijven. Het was weer een mooie, maar lange dag!

Ik eindig dit keer met lichtjes; uit de binnentuin van het klooster. Lieflijk!

Morgen weer verder!