Van Malden naar Grave. 23-10-2021

De Walk of Wisdom van Malden naar Grave. Een mooie etappe over heidevelden, langs de Hatertse Vennen en over meerdere dijkjes naar historisch Grave.

Maar eerst neem ik in dichte mist afscheid van mijn gastvrouw. Ze wil graag een foto van me maken als herinnering ( misschien ooit een collage met alle gasten?) en ze stuurt me die door. Zie ik mezelf ook eens als pakezel 😆. 
 

Langs een drukke weg, waar ze volgens mij veel te hard rijden bij deze dikke mist, ga ik over twee grote bruggen. Eerst over het Maas-Waalkanaal en daarna over de A73. Ik ben blij als ik er weer af kan en duik opnieuw het bos in. Het is een mooie kleine wereld zo door die bosrand met links weilanden.

De Hatertse Vennen

Dit vennengebied wordt één van de hoogtepunten op de Walk of Wisdom van Malden naar Grave genoemd. En met wat ik zo kan zien in de mist, denk ik dat dat waar is. Het is een ongekend mooie natuur en ook nog eens heerlijk stil. Toch ontmoet ik veel mensen. Wandelaars, joggers, hondenuitlaters, er is een fotoshoot (zeker voor een mistig bedrijf…) en groepen vogels kwetteren naar elkaar dat het een lieve lust is. 

Ik heb ondertussen door dat ik van de route af moet om koffie te krijgen en dus zit ik rond half elf bij restaurant  St Walrick in Overasselt aan de koffie.

Daar vlakbij is de ruïne van St. Walrick met daarnaast de koortsboom.

In die boom hingen/hangen mensen een stukje stof van een zieke in de hoop dat de boom de koorts of ziekte overneemt. Ik heb niks van iemand anders bij me en hoef gelukkig zelf ook niks op te hangen. Je kunt trouwens ook je sores achterlaten door een van huis meegenomen lapje op te hangen. Maar dan niet meer omkijken, anders werkt het niet!

Je weet dat je halverwege de WOW bent als je bij het nieuwe Mariakapelletje aankomt.

Hier kun je een kaarsje aansteken waarvan de opbrengst ten goede komt aan de Kankerbestrijding. Ook ligt er een boek van de Walk of Wisdom waarin je een verhaal of een andere mooie tekst kwijt kunt.

Het lijkt minder mistig te worden.

Ik kom langs een visvijver met een mooi molentje. Ik praat even met een visser die zegt nog niets gevangen te hebben. “Ach, als ik de hele dag niets gevangen heb, heb ik in elk geval lekker buiten gespeeld!”

En zo wandel ik tevreden langs het kanaal naar historisch Grave en drink op de Markt weer een kopje koffie. Nu is het niet ver meer naar het Emmaus klooster. Daar slaap ik vannacht.
In een spartaans simpele kamer met een bed (moest ik zelf opmaken…), een tafeltje en een stoel. Oh ja, ook nog een eigen wastafel, maar de wc en de badkamer zijn op de gang. Een claustrofobisch kleine douche! Pffff!
Het avondeten was…. voedzaam. Dunnige erwtensoep, stamppot prei en wortel met een bietenschijf en een vlaflip toe. En dit was mij zo enthousiast aanbevolen!? Mwah. Maar het uitzicht uit mijn monnikencel is mooi!

Het was een droge dag en dat was al heel wat! En ik zat met twee gezellige praters aan tafel. Een man uit Rotterdam en een vrouw uit Den Haag. De laatste loopt ook de WOW, maar in een veel langzamer tempo. Verstandig!

ik heb geen foto van het avondeten, maar wel van mijn ontbijt vanochtend. Aan het raam met een schemerlampje erbij

Het was niet eens zo’n lange dag, maar wel op de een of andere manier zwaar; 22,49 km.

En morgen dus weer een dag.