Van Milsbeek naar Malden, derde dag

Ik hoorde mijn gastvrouw om 1.20 uur naar bed gaan en sliep daarna nog lang niet. En om 6 uur was ik al weer wakker. Ik googelde even op ‘volle maan’… bingo! Elke keer weer hetzelfde liedje, potdorie!
Gelukkig geen lange tocht vandaag (maar ja,  gisteren was hij ook zomaar 10 km langer!). Mijn gastvrouw is een schat. Ze heeft mijn bemodderde broek en sokken gewassen en gedroogd en mijn schoenen ook nog schoongeborsteld. Het ontbijt is zeer uitgebreid en ik ga tegen 10 uur flink doorvoed op pad.

Na ruim een kwartier, op weg naar de Sint Jansberg, bedenk ik me dat ik Wikiloc niet heb geactiveerd. Bij het totaal aantal kilometers mag dus zeker 1 km opgeteld worden.

Het heuvelachtige gebied van de Sint Jansberg ontstond in de ijstijd toen een enorme gletsjer vanuit het noorden over het land schoof. Je wandelt er over kronkelende paadjes door het bos of langs waterrijke stukken.

Na een half uur kom ik (jawel, daar issie weer!) bij een meer dan modderig pad. Gadverdarrie! Dat kan ik mijn gastvrouw echt niet aandoen; ze heeft mijn schoenen zo mooi schoon gemaakt! Ik draai dus om en dat was om nòg een reden de juiste beslissing: het bleek ook nog eens de juiste weg te zijn! 

Ik klim voor de verandering maar weer eens een stukje en daarna slingert het pad langzaam naar beneden. Ik loop langs de Helbeek, één van de twee beken die door het gebied stromen. Het is kraakhelder bronwater, dat rechtstreeks uit de grond omhoog komt. Ik heb hier nog even een gezellig praatje met een vrijwilligster van Natuurmonumenten. Er komt een jonge vrouw langs met een loslopende hond, die overal op en in duikt. De vrijwilligster zegt haar vriendelijk dat de hond hier niet los mag lopen. “Nee hè” zegt de vrouw en laat haar hond gewoon los lopen. Die hond duikt een dassenpaadje in en “nu zijn de dassen weer een paar dagen van slag”. Mensen zijn soms zo kortzichtig! Maar willen ondertussen wèl in echte natuur zijn. Zorg er dan ook goed voor!!

Na een klimmetje (er zijn gradaties) gaat het weer naar beneden waar ik het bos uitloop. Door de weilanden gaat het richting de Mookerheide, een prachtig heidegebied (nu helaas met wat minder kleur) afgewisseld  met uitgestrekte bossen.  De Galloway koeien liggen overal en ook op mijn pad - hoe houd ik hier de aanbevolen afstand van 25 meter??

Ik kom langs de oude groeve en latere stortplaats De Zandberg. Hier werd het huisvuil afgedekt door zand uit de groeve en ontstond er een nieuw stuk natuur. Na de sluiting van de stortplaats werd het geheel zodanig afgedekt dat hemelwater niet in de berg maar in het omringende landschap terecht komt. Wat een bijzondere manier om een probleem op te lossen.

Verdedigingswerken op de heide

In het landschap zijn de resten te vinden van twee verdedigingswerken, de Mooker- en de Heumense Schans. Vanaf de laatste heb ik een prachtig uitzicht over de omringende heide. Ik begrijp waarom deze plek is uitgekozen voor het bouwwerk. Niemand komt hier ongezien naar boven!

En uiteraard geen heide zonder schapen.

Ik verlaat dit gebied door een klaphek en kom niet lang daarna op het terrein van het jachtslot Mookerheide.. Het slot staat in de steigers en in doeken verpakt (geen Cristo!), maar de pluktuin is open. Onder toeziend oog van de hovenier van dienst mag je je eigen boeket samenstellen. Over een week zijn de laatste dahlia’s geplukt en sluit de tuin. Nu zijn er toch enkele enthousiastelingen druk aan het knippen! Leuk hoor! Jammer dat ik nog een uurtje of drie moet lopen, anders had ik een boeketje voor de mevrouw van de B&B meegenomen!

Bij het zweefvliegveld drink ik een heerlijke cappuccino en ga vol goede moed weer op pad. 

Het aantal kilometers van gisteren en de zeer korte nacht beginnen hun tol te eisen. Ik vind het zwaar. Maar ik moet nog zeker 10 kilometer lopen. Waar vind je een taxi midden in het bos? En (daar issie weer!) het begint te regenen. En flink ook! Gelukkig loop ik hier op zandgrond en dat scheelt aanzienlijk in de modder!

Het laatste gedeelte is vlakker dan vlak; ik maak hier geen enkel hoogtemetertje! Is wel wennen…

Om 17.15 uur kom ik best wel moe op het slaapadres aan. Ik ga eerst even douchen en schuif om 18.30 uur aan voor een heerlijke vegetarische maaltijd. Uiensoep, spinazie-met-kaas-potje uit de oven en ijs met chocolade toe. Ook nog koffie met een bonbon! Tot 21 uur gezellig gekletst met Peter en Paula, die de B&B runnen.

ik hoop dat ik nu lekker zal slapen. Morgen weer verder.