30. Zondag 19 juni 2022: van Uzan naar Maslacq (Pyrenées Atlantiques)

Zondag 19 juni 2022: van Uzan naar Maslacq (Pyrenées Atlantiques)

Zwaarte: +++   Schoonheid: ***  Afstand: 25  km. Weer: 20-28,5 graden

        Vallen is niet erg, blijven liggen wel

Ik waardeer de kleine dingen altijd al, maar hier zijn ze nóg belangrijker geworden. Bij het wakker worden op deze bijzondere plek met dat prachtige uitzicht op de Pyreneeën, geniet ik eerst van de zonsopgang met steeds meer kwetterende vogeltjes om me heen, dan een lekker stevig ontbijt, al snel gevolgd door een kop koffie. Voor onderweg stop ik iets lekkers te eten en te drinken in mijn rugzak en dan ga ik weer op pad! 

Onderweg naar Uzan zien we de bewolking steeds dieper over de bergen zakken. Het miezert zelfs. Maar bij aankomst om 8.15 uur is het zo goed als droog en pak ik de route in Uzan op en ga naar Pomps. De Mairie is al open, want de tweede landelijke stemronde (voor Macron van groot belang!) is vandaag.  

Tentje in de vrije natuur

De verwachte toeloop bleef vandaag in elk geval uit…

Ik loop via een lang smal pad door ruige velden, parallel aan de rivier de Luy de Béarn. In Pomps is niet veel loos maar wonder boven wonder is er een supermarktje met klein terras. En als er één ding is dat ik geleerd heb op de camino, dan is het dat je alles aanpakt wat je krijgt aangereikt, zeker wanneer het gaat om eten of drinken en helemaal op een zondag! Dorpen liggen soms heel veel kilometers uit elkaar en veel cafés of restaurants zijn er niet, of ze zijn gesloten. “Denk nooit: ik wacht tot ik iets beters tegenkom.” is één van de wijze lessen die ik mee kreeg van een ervaren pelgrim. Je weet namelijk nooit óf je nog iets tegenkomt…

En dat dachten er meer, want het is er gezellig druk. Net als ik weer bepakt ben, komt Suzanna (uit Mannheim) er aan. ‘We zien en spreken elkaar bij de volgende stop, OK?’ ‘Bei der Chapelle de Caubin?’ ‘Ist gut, bis später!’

Iets later steek ik het beekje de Lech over en loop naar het volgende plaatsje, Castillon. Er staat behalve de kerk Saint Pierre ook een interessant herenhuis uit de Renaissance (je moet natuurlijk ook een beetje moeite doen om de schoonheid van de dorpjes te wìllen zien hè!…). 

Herenhuis in Renaissancestijl 

Kleine bieb langs de Chemin

Daarna wordt het stil en warmer in het bergachtige gebied. De zon is na een heerlijk fris uurtje weer gaan schijnen, er waait een klein windje en de lucht tintelt op mijn huid. Het landschap ligt open voor me en ik ben helemaal alleen. Zolang het nog niet zo warm is, loop ik stevig door, snel en zeker.

Tijdens het gedeelte naar Arthez-de-Béarn moet er weer behoorlijk aan getrokken worden. De steile binnendoor route loopt met een klein omweggetje langs de Chapelle de Caubin, die als Historisch Monument is geklasseerd. Deze oude commanderie werd in de 12e eeuw gebouwd in opdracht van Gaston IV le Croisé (daar issie weer…) en is in 1974 gerestaureerd. Sindsdien hebben Les Amis de Caubin zich gewijd aan het herontdekken van de geschiedenis van hun gebied en het onder de aandacht brengen van de kapel. De eenvoud van de architectuur aan zowel de buitenkant als de binnenkant is werkelijk beeldschoon.

L’Oratoire de Caubin     Abbé Discomps, pastoor van Arthez-de-Béarn had tijdens de Tweede Wereldoorlog beloofd een kleine kapel te bouwen ter meerdere glorie van de Heilige Maagd als de 37 krijgsgevangenen van het dorp ongedeerd uit gevangenschap zouden terugkeren. En ze kwamen terug! Een lokale ambachtelijke metselaar voerde dit werk uit dat op 15 augustus 1951 werd ingehuldigd in aanwezigheid van de inwoners van Arthez-de-Béarn en omgeving. In processie droegen ze het Mariabeeld van de dorpskerk naar Caubin.

Als ik de kapel uitkom, staat Suzanna er. We gaan aan een picknicktafel samen lunchen. Zij is vier jaar geleden bij haar eigen voordeur in Mannheim gestart en tot Basel gelopen. Het jaar erna van Basel naar Genève, toen kwam Covid en dit jaar van Genève naar Saint Jean Pied de Port. Ze is sinds maart met vervroegd pensioen (62) en haar man werkt nog. Na 8 weken alleen te zijn geweest verlangt ze over een week (niet eerder…) wel weer naar huis. Ze liep in 2015 van SJPDP naar Santiago, nadat ze na het overlijden van haar ouders, een bedeltje in de vorm van een schelp vond in haar moeders bureau en een boekje met ‘gedachten en voorbereidingen’ voor een Camino in het bureau van haar vader. Ze moest dus wel! En het bleek het mooiste geschenk van haar ouders aan haar te zijn geweest - zonder dat ze het wisten…!

Eenmaal boven moet ik toch nog een paar kilometer lopen tot het centrum van Arthez-de-Béarn. Het stadje ligt op een heuvelrug met mooie doorkijkjes de dalen in. En natuurlijk ook richting die indrukwekkende Pyreneeën!

Gekakel onderweg

Naar Maslacq is het 10 km steeds ietsje meer naar beneden. Ik doe rustig aan en moet goed opletten waar ik mijn voeten zet om op dit zanderig pad met al die rollende stenen op de been te blijven. Veiligheidshalve stop ik even als ik van de grandioze vergezichten wil genieten.

En dan gebeurt het potdorie toch, ik glijd weg… Ik bezeer een elleboog, een knie en mijn achterwerk en het lijkt verdraaid veel op de Hollandse variant van merde wat er uit mijn mond komt…! Ik krabbel overeind, plak pleisters hier en daar, ben blij dat mijn handen beschermd waren door mijn fietshandschoentjes en zet daarna mijn tocht voort. Ik troost mezelf met de wijze uitspraak die ik ooit hoorde : ‘Je valt niet omdat je zwak bent, maar omdat je denkt dat je sterk bent.

Never STOP walking

Voor Argagnon loopt het steil af richting een niet al te opvallend kerkje en naar het dal van de Gave de Pau. Deze rivier is één van de grote afvoerkanalen van het water van de Pyreneeën richting kust en voedt daarmee o.a. de wonderbaarlijke bron van Lourdes.

Maslacq ligt een paar kilometer verderop langs deze weg. Het lijkt een levendig plaatsje waar ik met plezier in loop. Vooral vanwege de auto die er staat! Ik ben 6,5 uur onderweg geweest en bij 28,5 graden is dat wel weer genoeg! Op de terugweg merk ik voor het eerst dat ik moe ben. Ik zet de auto langs de kant en sluit even mijn ogen. Na 10 minuten rij ik weer verder, maar toch….