Dag 1, vrijdag 26 mei 2023 Alkmaar -> Le Puy-en-Velay

Vertrek: 7.27 uur Aankomst 17.20 uur

Weer: zonnig en toen we zaten te eten in Le Puy: regen en onweer! Temperatuur: 12-24-16 gr.

In alle rust op weg naar Le Puy

Op een heerlijk frisse, bijna tintelende ochtend, loop ik door het oudste stadspark van Nederland, De Hout, naar het station.

Rugzak op zijn plek en stokken in de hand. Ik wandel het stukje van 2,2 km, want Frans is al met de auto en zijn racefiets naar Frankrijk, waar hij zaterdagochtend om 7 uur in Nyons zijn eerste fietstocht met vrienden heeft.

Dat half uurtje wandelen is best wel lekker, want de rest van de dag zit ik toch maar te zitten. Ik ben ruim op tijd op het station en Karin komt er ook al aan. We hebben goed getraind en zijn blij dat we nu voor het echie gaan!

We laten ons per trein vervoeren naar Le Puy-en-Velay, waaronder de Thalys van Amsterdam naar Parijs.

In deze internationale trein worden meerdere talen gesproken, ook gebarentaal. Die laatste vind ik de mooiste en de rustigste.

In Parijs aangekomen, wilden we heel stoer van Gare Paris Nord naar Gare de Lyon wandelen, maar gezien de krappe tijd (door iets vertraging nog maar net een uurtje voor bijna 5 km) besluiten we het risico om de aansluiting naar Saint Etienne te missen, niet te nemen. We gaan met de metro. Op spoor 17 zoeken we rijtuig 5 en verbazen ons erover dat rijtuig 2 zo lang is. Totdat we rijtuig 13 zien…. 😜🤭 Wij dus weer 8 rijtuigen terug en niemand die het in de gaten had! Ontzettend oenig, maar we moesten er wel om lachen.

Tegen 16 uur in Etienne nog een keer overstappen op een boemeltje en dan zijn we om 17.20 in zonnig Le Puy.

Na ons gemeld te hebben bij de Capucijners, gaan we Le Puy in. Vorig jaar had ik met Frans al het een en ander verkend, maar ik geniet weer volop van alles wat het stadje te bieden heeft.

Als eerste de indrukwekkende Notre-Dame-kathedraal vanwaar de pelgrims naar Compostela vertrekken. Binnen krijgt de zwarte madonna een rood ipv een wit jurkje aan.

Er naast is het interactieve museum Hôtel-Die, maar helaas beginnen de lichtshows morgen pas. Verder de Rocher Corneille met het enorme standbeeld van de Notre-Dame de France, de gezellige pleintjes, de oude huisjes, de smalle autovrije straatjes, de vele trappen, het kan niet op. In het oude stadscentrum staan nog heel wat herenhuizen uit de 16e en 17e eeuw, die getuigen van de goede smaak en ijdelheid van de plaatselijke burgerij.

We zien ook de rots van Saint-Michel d'Aiguilhe. Op deze vrijstaande rots, een vulkanisch overblijfsel van miljoenen jaren geleden, klim je via een trap van 268 treden naar een tiende eeuwse kerk op de top. Het uitzicht van daar boven is de moeite (van de klim) meer dan waard. Binnen zijn de oorspronkelijke fresco’s van zo’n 1000 jaar oud te bekijken - althans wat ervan over is!

We eten op een terras aan het Place du Plot. Ondanks de plensbuien, de inktzwarte lucht en de lichtflitsen.

Voor morgenochtend staat de wekker op 6.00 uur. We duiken ons bed in met de wijze woorden van de heer Stevenson:

Het ware lid van de broederschap reist niet op zoek naar het pittoreske, maar naar bepaalde vreugdevolle stemmingen, naar de hoop en de geest die de eerste stappen in de ochtend vergezellen en naar de vrede en de geestelijke voldoening die 's avonds met de rust gepaard gaan. Hij kan niet zeggen of hij meer plezier beleeft aan het omdoen of afdoen van zijn rugzak. De opwinding van het vertrek brengt hem in harmonie met de opwinding van de aankomst. Alles wat hij doet is niet alleen een beloning op zich, maar zal daarna nog meer beloond worden; zo is het plezier oneindig verbonden met een ander plezier...

En nu krachten verzamelen voor morgen!