25. Dinsdag 14 juni 2022: van Larressingle naar Éauze (Gers)

Dinsdag 14 juni 2022: van Larressingle na Éauze (Gers)

Zwaarte: ++   Schoonheid: ***  Afstand: 29,5 km.  Weer: strak blauw en drukkend heet, 36 graden

        Blije Canadezen, een bastide en een spoorbaan zonder rails

Het dertiende-eeuwse versterkte stadje Larressingle overleefde de Honderdjarige Oorlog en de Godsdienstoorlogen, maar was door decennia van verwaarlozing alsnog bijna verloren gegaan. Gelukkig werd de weldoener Édouard Mortier, hertog van het Italiaanse Trévise, in 1920 verliefd op de stenen torens en de droge gracht en zamelde geld in voor de restauratie! Het is nu een sfeervol en bijna museaal dorp, dat met veel toewijding en geld is hersteld in zijn middeleeuwse luister. Je bent er in een half uur doorheen, maar het is wel een mooi half uur. Het stadje gaat door voor het kleinste stadje ter wereld.

Het is 8 uur en ik loop weer over de lange bergrug van gisteren voor het restant van de route richting Montréal. En het is heet, bij de start is het al 23 graden. Ondanks dat hier knoflook wordt geteeld, loop ik voornamelijk langs zonnebloemvelden, heel veel zonnebloemvelden! Ik sjouw extra water mee, want ik kom niet veel tappunten tegen; er zijn geen dorpjes en alleen een paar boerderijen achter hekken met blaffende honden op het erf.

Lopend tussen de graan- en zonnebloemvelden, afgewisseld met wijngaarden is er weinig beschutting tegen de felle zon te vinden. Ik merk dat ik zelfs de schaduw van de hier en daar aanwezige elektriciteitsdraden probeer op te zoeken… 

Montréal-de-Gers is een typisch voorbeeld van een goed bewaarde bastide met zijn rechte straatjes en vierkante plein in het centrum. De huizen hebben mooie arcaden, bogen waar je met slecht weer lekker droog onderdoor kunt lopen, terwijl ze bij zonnig weer bescherming bieden tegen te veel zonnestralen en warmte! En voor terrasjes is het ook ideaal!  De eerste vermelding van deze plek dateert uit 1255, toen de graaf van Toulouse hier een bastide stichtte onder de naam Montréal (Mont Royal). Met die naam wilde hij zijn sympathie tonen voor de koninklijke familie van Frankrijk.

Vooral de wandelaars uit Montreal in Canada (zelf hebben ze het liever over Quebec) vinden het een speciaal plaatsje omdat hun Montreal in Canada daarnaar vernoemd zou zijn. Dat is trouwens nog maar helemaal de vraag, want er zijn nog enkele Montréals in Frankrijk, maar dit is wel één van de oudste.

Bastide   Een bastide is een Frans type middeleeuwse stad, gesticht in de dertiende of veertiende eeuw in voornamelijk Zuidwest-Frankrijk. Typerend voor de bastide is een rechthoekig stratenpatroon dat de stad verdeelt in acht huizenblokken en een kerk, rondom een centraal marktplein.

De graven van Toulouse en andere machthebbers hadden destijds politieke en economische redenen om nieuwe steden te stichten. Ze wilden de door oorlogen ontvolkte of nog te ontginnen gebieden gaan ontwikkelen en tegelijkertijd hun claim op het land versterken. De mensen werden aangetrokken door gunstige belastingtarieven en marktprivileges. Elke bastide kreeg een stichtingsakte. Ook Montréal heeft het grondplan van een bastide. De huizen zijn gebouwd met arcaden aan de voorzijde, veel tuinen en brandgangen. De belasting, verdediging en rechtspraak waren goed georganiseerd. De meeste bastides werden gebouwd tussen 1220 en 1373. In Zuid-Frankrijk bijna 700 stuks.

Om Montreal te verlaten loop je onder de poort door van de Sint Jacobskerk aan het plein. De kerk maakte onderdeel uit van de stadsmuur en was versterkt om als fort te kunnen dienen bij aanvallen. Ook de buitenste huizen waren vroeger onderdeel van de oorspronkelijke verdedigingslinie van de bastide. Meteen sta je buiten de stad die (strategisch!) boven op een heuvel ligt.

Muurwoningen 

De weg loopt met een wijde bocht naar beneden langs restanten van de stadsmuren en met vrij zicht over de heuvels.

Naar Lamothe is het nog zo’n 9 km. Het pad komt uit bij een baanwachtershuisje, waarna ik over het talud van een opgeheven spoorbaan loop. Dat wandelt niet alleen mooi, maar ook makkelijk. Recht toe, recht aan en lekker veel schaduw. Dirk haalt me hier weer in. Hij is een Duitser, die al 45 jaar in Amerika woont met zijn Amerikaanse vrouw, die overigens niet van wandelen houdt. We lopen samen op tot Lamothe, waar hij zijn overnachting heeft. 

Via een lang pad tussen velden en heel veel wijngaarden klimmen we richting het gehucht Lamothe. Geen pretje bij een temperatuur van rond de 35 graden! Is er een overtreffende trap na  heet, heter, heetst …..??!!

Het is bijna 14 uur en ik heb 21 kilometer gelopen. We pauzeren bij gîte Casa d'Elena voor een Orangina. Ik verzamel al mijn moed, verstop me onder mijn zonnehoed en ga weer verder. Dirk en de anderen zijn niet jaloers op me… Ik wel op hun…

Eauze is een aardig plaatsje in de Gers en maakt onderdeel uit van de Gascogne, een verwijzing naar vroegere Baskische wortels. Het heeft een leuk historisch centrum en mooie oude straatjes. Ook zijn er winkeltjes en gezellige terrasjes te vinden. Daar zou ik het heerlijke streekdrankje Floc de Gascogne (Occitaans voor bloemenboeket uit Gascogne) kunnen gaan drinken. Het is een zoet en fris aperitief, gemaakt van 2/3 druivensap en 1/3 Armagnac met een alcoholpercentage tussen 16 en 18%. Dat laatste maakt dat ik het tòch maar niet bestel… ik moet nog rijden! En het was een lange, warme en vermoeiende dag…