24. Maandag 13 juni 2022: van La Romieu naar Larressingle (Gers)

Maandag 13 juni 2022: van La Romieu naar Larressingle (Gers)

Zwaarte: +++   Schoonheid: ****  Afstand: 21 km. Weer: drukkend warm en 30 graden

      De katten van Angeline, één voor allen, allen voor één en ik zie de Pyreneeën!

Gelukkig hoefde ik vandaag die ruim 30 km van gisteren niet te lopen. Bij de start om 8.15 uur is het namelijk al 20 graden en drukkend warm. Maar de route staat bekend als erg mooi, dus ik verman me en ga de uitdaging aan! Het wordt een mooie dag langs een grandioos mooie route.

In La Romieu zijn veel namen, uithangbordjes en beelden van katten te vinden. Dit komt door een verhaal uit de middeleeuwen, waarin de katten van ene Angeline in het dorpje een enorme muizenplaag verjaagd (opgegeten?) zouden hebben. Sindsdien worden de katten in dit dorpje vereerd.

Ik verlaat la cité des chats en na ruim 5 km op en neer, kan ik in Castelnau-sur-l'Auvignon even bijkomen aan een picknicktafel; samen met een Luxemburgse. We transpireren beiden hevig! Zij nog erger dan ik, want ze loopt de Chemin om in het reine te komen met haar overgang, ‘Ik word oud!’ ‘Ik help het je hopen”, zei ik en daar kon ze gelukkig toch om lachen… 

Het is een erg vriendelijk en mooi verzorgd dorp met veel groen en bloemen. Daarna kom ik bij de Eglise de Sainte Germaine. Ook al zo mooi onderhouden en met een prachtige tuin er omheen. Ik ben onder de indruk van de rust en eenvoud van de plek. De overkapping voor de ingang van de kerk beschermt de originele bestrating.

Even dit sfeertje proeven? Bekijk dan dit korte filmpje: https://youtu.be/endVlWVYnVg

Na een Franse wegaanduiding (waarom een nieuw bord maken als het zo ook werkt?) kom ik uit een bos onverwacht bij een meer aan; het Lac du Bousquetara. Ik ontmoet er een vrolijke man met veel ervaring op Le Chemin. Hij vertelt over een pelgrim die 8 jaar geleden tegen de wil van zijn familieleden en tegen het advies van zijn oncoloog in, toch ging wandelen op Le Chemin. Hij vindt het zwaar en hij lijdt pijn. In de Église de Sainte Germaine aangekomen, gaat hij even zitten en valt in slaap. Hij heeft geen idee hoe lang hij heeft geslapen, maar als hij wakker wordt voelt hij zich gezond en zonder pijn. Hij loopt helemaal door naar Santiago de Compostela, gaat naar huis en sterft na aankomst. Op zijn verzoek is hij begraven bij dit kerkje. Dit is een voorbeeld van de mooie verhalen en wonderen van Saint Jacques!

De route voert kronkelend naar een dal waar de stad Condom uitnodigend op me ligt te wachten. De stad ligt op een oude kruising van handelswegen en was van groot belang. Tegenwoordig heeft het nog ongeveer 7000 inwoners die hun rijke historie graag in ere houden. De haven aan de bevaarbare rivier de Baïse was een belangrijk doorvoerpunt voor de al in de middeleeuwen bekende Armagnac (gedistilleerd) en Floc de Gascogne (mengsel van 1/3 gedistilleerd en 2/3 druivensap). Nu varen er toeristenboten.

ARMAGNAC   De Romeinen Introduceerden de wijnbouw, de Arabieren de destillatiemethoden en de Kelten het vat. Armagnac bestaat sinds de 12e eeuw en dat is 200 jaar langer dan de cognac. Ze hebben overigens wel veel van elkaar weg, maar zeg dat hier vooral niet hardop! Het is het oudste wijndistillaat van Frankrijk. Oorspronkelijk werd het geconsumeerd om zijn therapeutische werking. In het archief van het Vaticaan bevindt zich een document uit 1310. Daarin bericht meester Vital du Four, een lid van de clerus, prior van Éauze en Saint-Mont, dat armagnac, mits met mate geconsumeerd, vrolijk maakt, de jeugd en gezondheid conserveert en seniliteit vertraagt.    Kijk, daar heb je nog eens wat aan!

De naam van de stad heeft overigens niets te maken met het voorbehoedsmiddel; sterker nog, de stad bestond al vele eeuwen voordat dit woord in een hele andere betekenis gebruikt ging worden (in het Frans heet een condoom overigens un préservatif). De naam Condom komt van het Latijnse woord condatomagus, een plaats waar twee rivieren samenkomen, hier de Gèle en de Baïse. Om de pikante associatie te vermijden, hebben de inwoners van deze stad dan ook liever dat over Condom-en-Armagnac gesproken wordt. Klinkt inderdaad veel waardiger!

De drie Musketiers en D’Artagnan    De Gascogne is de streek van de imaginaire helden De Drie Musketiers, naar de roman van Alexandre Dumas uit 1844. Het boek is gebaseerd op geromantiseerde, waargebeurde verhalen uit begin zeventiende eeuw, ten tijde van Kardinaal Richelieu en Koning Lodewijk XIII. De drie musketiers (een soort eregarde voor de Franse koning in die tijd) zijn Aramis, Athos en Porthos en de bekendste is de vierde man: D’Artagnan, die uit Armagnac kwam. Hun beroemde motto was: “Eén voor allen en allen voor één”. 

Naast de Kathedraal staan deze helden uitgebeeld in brons.

Na even zoeken, heb ik de route weer te pakken via een weg die uitkomt bij de rivier de Baïse, waar vroeger de haven was voor de vrachtbootjes met Armagnac naar Bordeaux. Aan de andere kant van de brug over de Baïse loop ik langs het kerkje van Saint-Jacques rustig verder langs de oever. Langs kleine, holle weggetjes loop ik langzaam omhoog naar een plateau. Vigneau is een gehucht van niks, maar na het laatste huis is een heel vrij en groots uitzicht naar het zuiden. En daar in de verte zijn duidelijk de Pyreneeën te zien! De route loopt zuidwestelijk schuin naar het gebergte toe zodat die bergen elke dag een beetje dichterbij komen. Het zal echter nog ruim anderhalve week duren voor ik daar aankom! De Pont d’Artigues is een oude Romaanse brug waar pelgrims al ruim duizend jaar overheen lopen. Hij ligt over de Osse en vanaf hier is het nog precies 1000 km naar Santiago. Kwestie van doorlopen!

De weg slingert soepeltjes door de velden en ik zie de eerste echte wijnvelden verschijnen die voor de zo typische zuidelijke aanblik van de hellingen zorgen met net zulke typische dorpjes ietsje verder op een top.

Larressingle is het kleinste vestingstadje van Frankrijk met een mooie ingangspoort en wordt ook wel La Petite Carcassonne du Gers genoemd (moet je natuurlijk wel Carcassonne kennen…). Het is een mooi voorbeeld van een vestingstadje uit de Middeleeuwen met zijn kerk, kasteel en de huizen rond de kerk. Het is maandag en dan lijkt er in Frankrijk nog wel meer gesloten dan op zondag. Hier dus ook. Alleen de ijscoboer doet goede zaken! Met Julien (die van de knipoog) koop ik er een ijsje en we zijn het volledig eens: hoe lang de route ook is, de laatste 5 kilometers zijn altijd het zwaarst.

Daarna ga ik de auto zoeken en horen hoe Frans het heeft gehad.