20. Donderdag 9 juni 2022: van Lauzerte naar Moissac (Tarn et Garonne)

Donderdag 9 juni 2022: van Lauzerte naar Moissac (Tarn et Garonne)

Zwaarte: ++   Schoonheid: **  Afstand: 25,5  km.  Weer: licht bewolkt, 21 graden

        Een slang en kersen, een saai stuk en de zeven hoofdzonden

Vandaag het laatste stuk van de Quercy Blanc waar het zo heel anders mooi is dan in het gebied vóór Cajarc (etappe 15). Wanneer ik de route oppak om 8.20 uur, zijn de meeste wandelaars al vertrokken; hoe ver ik ook kijk, ik zie niemand. Een groene slang van 50-60 cm schiet over mijn voeten en langs mijn benen, maar hij schrikt misschien nog wel meer van mij, dan ik van hem. Verder is het stil.

Langs opvallend goed verzorgde oude huizen en met een fijne sfeer in het stadje, wandel ik het erg mooie middeleeuwse Lauzerte uit en ga daarna door het dal naar de volgende helling. Ik werp een laatste blik op het hoog gelegen Lauzerte en ik weet zeker dat ik het mooier vind dan Conques.

Meteen hierna is het klimmen geblazen over een volgende met fruitbomen volgeplante helling. Om te voorkomen dat voorbijgangers fruit van zijn bomen plukken, heeft een teler hier een kraampje ingericht met bakjes geplukt fruit en een bakje voor het geld. En natuurlijk koop ik wat kersen. Heerlijk!

Daarna beginnen de bossen weer. Aan het pad kun je zien dat het hier vaak en flink regent, het is volledig uitgesleten en lijkt meer op een goot.

Bij de boerderij van Le Chartron staat een mooie duiventil (pigeonnier) in een hele chique uitvoering, behorend bij een groot en prestigieus boerencomplex. Sommigen denken dat het een graanschuurtje op palen is, een grenier à grains sur pilotis, omdat er platte stenen op de palen liggen, die ervoor zorgen dat knaagdieren niet bij de schuurvoorraad kunnen komen. Maar als je goed kijkt, zie je de gaten voor de duiven boven in het torentje zitten. Bovendien is de omgeving hier bekend om zijn vele pigenonniers. 

Iets verder neem ik een wittig pad omlaag het bos in, naar een vallei met de zoete naam Combe du miel, vallei van de honing. Hier staat de romaanse kapel Saint-Sernin-du-Bosc, een van de vele kapelletjes die in de elfde eeuw gebouwd werden door de Abdij van Moissac. Enkele jaren geleden erg mooi gerestaureerd en toch maar plek voor vier man. En er hangt het mooiste kruisbeeld dat ik ooit zag!

Ik wandel door de bossen over mooie hellinkjes en dito paden. Die paden komen uit op een doorgaande weg die ik een kilometer moet volgen. Daarna daal ik door het kreupelhout af naar een meertje en vanaf hier verandert het landschap volledig; ik loop nu door velden met graan en net opkomende zonnebloemen. Na de Parry boerderij met gîte (zelfs voor Franse begrippen is het hier een zootje!) volg ik anderhalve kilometer een asfaltweg. Weliswaar vijf meter parallel eraan over een wandelpad en er is nauwelijks verkeer, maar het is allesbehalve opwindend. Aan de andere kant hoor ik de rivier Barguelonne, maar verder is het links en rechts overal zo goed als uitgestorven, Je ziet alleen zo nu en dan een geel vlekje tegen de helling omhoog kruipen: het gele autootje van de Franse PTT.

Eindelijk kan ik links af een graspad in dat tussen twee velden omhoog loopt. Ik steek de beek Bonnet over en kom bij het hotel L’Aube Nouvelle, de Nieuwe Dageraad. Maar zo te zien wachten ze daar al een tijdje op. De vergane glorie is er echter al. 

Even voor 13 uur loop ik Durfort-Lacapelette binnen, waar ik de Franse dames op een terrasje tref. Ze nodigen me aan hun tafeltje uit en ze halen uit hun rugzakken nog van die heerlijke kersen…  Dit dorp heeft de bijzonderheid dat er geen kerk in het centrum is, terwijl er vijf kerken verspreid in het omliggende platteland staan. De Chemin weet er wel weg mee; alle kerken en kapelletjes worden aangedaan.

Ik ben ruim over de helft volgens dit bord!

De D16 en daarna wordt het saai…

Het laatste stuk moet ik nog een behoorlijk eind door een bos klauteren totdat de lange, lange afdaling naar Moissac begint. En nergens is koffie te krijgen…. In de verte is de vlakte van de Tarn en de Garonne al te zien. Op de hellingen groeit hier de bekende tafeldruif van het soort Chasselas de Moissac; daar maken ze hier van alles van, behalve wijn! In plaats daarvan kun je nippen aan Chasselassap, 100% fruit, zonder toevoegingen. Die met bubbels is nòg lekkerder, het doet mij denken aan Rivella.

Maar Moissac zelf is nog ver weg, nog 13 kilometer. De weg langs de spoorbaan en onder langs een helling lijkt eindeloos. Nee, het is niet alleen maar leuk en mooi op zo’n tocht! 😜

Tegenwoordig geldt de abdijkerk van Moissac als een van de mooiste abdijen in de regio Midi-Pyrenées. De kloostergang uit de twaalfde eeuw die aan de kathedraal van Moissac grenst, is erg fraai. De 76 kapitelen die op afwisselend enkele en dubbele zuilen zijn aangebracht, worden beschouwd als de oudste ter wereld. Het is dan ook niet voor niets dat deze abdij jaarlijks vele toeristen trekt.

Kloostergang met Romaans beeldhouwwerk uit begin 1100.

Het beroemde timpaan boven de zuidelijke ingang

Het timpaan stelt de apocalyps (laatste oordeel) voor en is in heel Frankrijk bekend als het meest oorspronkelijke en best bewaarde.

Avaritia, die staat voor hebzucht, wordt op haar sterfbed door duivels geplaagd; de dikke geldbuidel kan niets voor haar doen.

Nog beeldender: Luxuria, die staat voor wellust. Slangen zuigen aan haar borsten, terwijl een pad haar genitaliën binnendringt. De duivel, met dikke buik en een mes, staat naast haar.  Jaja, de vroege middeleeuwers wisten de (goed)gelovigen wel angst aan te jagen!

Welke waren de zeven hoofdzonden ook alweer: 

Superbia (hoogmoed, ijdelheid)

Avaritia (hebzucht, gierigheid)

Luxuria (onkuisheid, wellust)

Invidia (nijd, afgunst) 

Gula (onmatigheid, gulzigheid)

Ira (woede, wraak)

Acedia (gemakzucht, luiheid)

Frans blijkt de auto vlak achter de abdij te hebben geparkeerd, dus ik ben daarna snel op weg naar ons huisje. Daar blijkt dat de slang me tòch te pakken heeft gehad. Maar omdat ik er pas uren later iets van merkte, ga ik ervan uit dat het de niet-giftige soort was. Het internet gaf me gelijk. Maar je ziet nu duidelijk twee tandafdrukjes.